Eli öpülesi annelerin dünyaya armağanı, babaların göz bebekleri çocuklar…
Küçüklükten itibaren hayatın anlamıdır onlar.
Babaya çalışmayı sevdiren, anneyi sabır ağacı yapan varlıklar.
Hayatlarını güven veren bir babanın yanında geçirmeye layık olan geleceğin teminatı, yaradanın en güzel zatı, en iyi haberleşme hattı günahsız melekler.
Ortalığı yıktığı anlarda bile ana babayı bir gülümseme ile yumuşatıveren rol arkadaşları…
Günlerce uykusuz bırakan hasta hallerine, kollarını açıp gel deyişlerine, beşikte mama bekleyişlerine, paytak yürüyüşlerine kurban olunan çocuklar.
Yanı başınızda iken en hayırlı yolculuklar…
Erkek ya da kız insanı bağlayan güçlü bir bağdır, okul çağına kadar yavaş yavaş büyüyen bir dağdır, ana babayı sevgisiyle saran kocaman ağdır çocuklar.
Bütün çiçeklerin adıdır yerine göre. Gül dür, papatyadır, narçiçeğidir suyun mavisidir, yosundur.
Babanın güç sembolü tosundur.
Bulunmaz nimet, sucuklu ekmek, çölde rahmet, Ayşe, Mehmet, Ahmet…
İşte çocuklar. En en en güzelin adı çocuklar. Parçalarımız.
Allah savaş çıkaranları dağlasın. Herkesin ama herkesin çocuklarını bağışlasın.
